Piotr Kantorowski i Tomasz Majnusz przebiegną Mały Szlak Beskidzki czyli dystans 137 km!
Bieg będzie miał cel charytatywny. Panowie promować będą zrzutkę, której celem jest zbiórka środków na leczenie i rehabilitację małego Filipka.
Więcej o tym wydarzeniu jak i link do zrzutki: https://ultrazycie.com.pl/index.php/2020/08/31/ultra-zycie-czyli-maly-szlak-beskidzki-dla-filipa-w-29-godzin/
Fajnie było znów po bardzo długiej przerwie zrobić wypadzik w górki. Na cel wzieliśmy Łamaną Skałę (drugi co do wysokości szczyt w Beskidzie Małym) oraz Potrójną. Trasę staraliśmy się dopasować do możliwości naszych pociech, zwłaszcza niespełna 5-letniej córki.
Przez większość wycieczki niebo było zachmurzone i pomimo pomyślnych prognoz zastanawialiśmy się, czy całą trasę pokonamy na sucho :)
Wyruszamy z miejsca, gdzie zaczyna się czarny szlak na Potrójną (na wysokości "Magicznej Osady"). Ten jednak przed mostem skręca w prawo, my natomiast idziemy drogą aż do rozpoczecia szlaku żółtego, którym to będziemy podchodzić na Łamaną Skałę. Podejście na tej trasie koncentruje się głównie na żółtym szlaku i nie jest przesadnie ciężkie. Dwie nasze młode kozice rwą do góry aż miło :)
Po połączeniu ze szlakiem czerwonym kończy się właściwie temat podejść w tym dniu (wyjątkiem krótki odcinek przed Potrójną).
Odwiedzamy również "Chatę na samym szczycie Potrójnej" którą jesteśmy bardzo rozczarowani. Przed Chatą na podwórku straszny syf, aż patrzymy na siebie z zapytaniem "czy to tu?" W samej Chacie jest dość ciekawy wystrój, ale jednak gospodyni wita nas niezbyt przyjemnie, więc postanawiamy się szybko wycofać. Chata to tak naprawdę prywatny dom, a gospodyni właśnie coś przyrządza do jedzenia dając nam odczuć, że trochę przeszkadzamy. Kupujemy jedynie wodę 0,75 l za 4 zł i uciekamy. Żałujemy, że nie odbiliśmy wcześniej do Chaty Studenckiej pod Potrójną, która była niemal po drodze.
Tak więc "Chaty na samym szczycie Potrójnej" osobiście nie polecamy.
Za Chatą rozpoczyna się bardzo łagodne zejście czarnym szlakiem do miejscowości Rzyki, czyli punktu naszego startu. Do połowy szlak delikatnie się obniża, ale druga część to już dosyć strome, kamieniste zejście, po którym nie "idzie" się najlepiej. Jednak po jakiś 30 min. męczarni meldujemy się przy naszej drodze.
Ostatecznie wychodzi nam całkiem fajna wycieczka. Całe kółeczko (12,2 km) zajmuje nam 6 godz. i 30 min. (według mapy to 4 godz. i 9 min.). Suma podejść to 639 m. Po wycieczce w nagrodę za wytrwałość jest pyszna pizza (tu mogę polecić restaurację "Oberża") a na koniec spacer po Rzykach :)
Czas szybko leci i równie szybko skończył się wakacyjny wyjazd. Bardzo się cieszę, że udało nam się pojechać w rejon o którym od dawna myśleliśmy, a nigdy nie było czasu. Również w tym roku plany były zupełnie inne, bo planowany był wyjazd do Rosji. Jednak pandemia sprawiła, że plany trzeba było zmienić (Rosja zamknęła granice) i zostaliśmy praktycznie na miejscu. Równe trzy tygodnie gościliśmy w krainie Tysiąca Jezior na Warmii i Mazurach, na Podlasiu oraz na Podkarpaciu. Do tego doszły jeszcze wypady na Białoruś i Litwę. Generalnie rzecz biorąc, był to bardzo intensywny czas nie mający wiele wspólnego z wypoczynkiem :) Były oczywiście również chwile na relax, jak np spływ kajakiem, rejs statkiem po Rospudzie czy kąpiel w jeziorze. Pogoda dopisała, a przez większość dni delektowaliśmy sie błękitem nieba. Bardzo atrakcyjny okazał się wyjazd na Białoruś, gdzie zwiedzaliśmy Grodno (w dniu wyborów) czy ponowna wizyta w Wilnie na Litwie (po 10 latach).
Przy okazji wyjazdu na Litwę udało się "zdobyć" najwyższy punkt Litwy czyli Wysoką Górę, mającą całe 294 m. wysokości :) Jednak nie zmienia to faktu, że Wysoka Góra wchodzi w skład Korony Europy (znajduje się na 43 miejscu spośród 46 szczytów) i dla mnie był to 11 brylancik w tej koronie ;)
Trip w liczbach:
21 dni
3 kraje
36 odwiedzonych miejscowości
3932,2 przejechanych km
159,1 przechodzonych km
